Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

«Συμπαραστέκομαι κι εγώ στους αγρότες! Δεν οργώνω στο Farmville»!

Έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία και προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα για τις αγροτικές κινητοποιήσεις μέσω της τεχνολογίας αλλά και της «ειδικότητας» του. Ο 25χρονος Κώστας Μανένης, από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας, στέλνει το δικό του μήνυμα συμπαράστασης προς τους αγρότες. Σταμάτησε να οργώνει στο Farmville… για να συμπαρασταθεί «στα δίκαια αιτήματα των αγροτών».


Με σύνθημα: «Ναι, συμπαραστέκομαι κι εγώ στους αγρότες! Δεν οργώνω στο Farmville», δημιούργησε με πολύ δόση χιούμορ τη δική του ομάδα στο facebook πριν περίπου μια βδομάδα. «Οι αγρότες είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας αυτό τον καιρό. Ήθελα να δημιουργήσω ένα γκρουπάκι το οποίο να είναι υπέρ των αιτημάτων των αγροτών αλλά να έχει επίσης και μία δόση χιούμορ», υποστήριξε ο Κώστας. «Δεν μπορούμε εμείς να βγούμε στους δρόμους καθότι δεν είμαστε αγρότες αλλά μπορούμε να συμπαρασταθούμε με κάθε τρόπο», υποστήριξε ο Κώστας Μανένης.

«Αγρότης μόνος ζει»

Είναι νέοι, ωραίοι και «πρωτοεμφανιζόμενοι» στο επάγγελμα του αγρότη. Ο Θανάσης, ο Παναγιώτης και ο Κώστας. Τρία παιδιά, ηλικίας 20 και κάτι, από τη Φτελιά και το Ορμένιο του Βόρειου Έβρου. Δηλώνουν λάτρεις της αγροτικής ζωής και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συνεχίζουν να στηρίζουν το επάγγελμα των παππούδων τους με νύχια και με δόντι.
«Αγαπάμε τον τόπο μας και δε θέλουμε να μπούμε κι εμείς στο μεγάλο ποσοστό των παιδιών της πόλης που έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα της ανεργίας», υποστήριξε ο 22χρονος Θανάσης Δημάκης από την Φτελιά, ένα μικρό και απομονωμένο χωριουδάκι στον Β. Έβρο. Ο Θανάσης, μίλησε με συγκίνηση για τα χωράφια που κληρονόμησε από τους γονείς και τους παππούδες του, λέγοντας πως ασχολείται με τη φροντίδα τους όχι γιατί δεν είχε άλλες επαγγελματικές ευκαιρίες , αλλά γιατί είναι ένας πρωτογενής τομέας παράγωγης και καρποφορίας . «Τα τελευταία χρόνια έχουμε ένα πολύ μικρό ποσοστό νέων που θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα , όχι γιατί είναι δύσκολο αλλά γιατί δεν έχει σίγουρο μέλλον και σταθερό εισόδημα. Πολλοί νέοι έχουν καταφύγει στης κοντινότερες πόλεις για να βρουν άλλες ασχολίες και έχει ως συνεπεία την ερήμωση του χωριού», εξήγησε ο 22χρονος.

Αρχισαν γυμναστικη στα 65 τους !

Δεν έχουν σκοπό τον πρωταθλητισμό, ούτε και τη γράμμωση του σώματος τους. Είναι σε μια ηλικία, πιο «ώριμη» και φυσικό επόμενο είναι να αντιμετωπίζουν κάποια προβληματάκια υγείας. Παρόλα αυτά, έχουν αφήσει την γκρίνια και τη μιζέρια κατά μέρους και επέλεξαν το «δρόμο» του γυμναστηρίου. Ο κ. Χρήστος και η κα. Παναγιώτα, θα μπορούσαν άνετα ν’ αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση, ακόμη και στους νέους.


Ο κ. Χρήστος Δελαπόρτας, αυτοσυστήθηκε ως “ αθλούμενος Superman”. «Αντιμετωπίζω πρόβλημα με την καρδιά, αλλά αυτό δεν πάει να πει κάτι. Σημασία έχει ότι βρήκα τον τρόπο να παραγκωνίζω την πάθηση μου με τη γυμναστική», μας εξομολογήθηκε. Ο κ. Χρήστος επισκέπτεται τρεις φορές την εβδομάδα το δημοτικό γυμναστήριο στην Κρυστάλλη, για μια ώρα. «Περνάμε πάρα πολύ ωραία και ευχάριστα την ώρα μας. Με βοηθάει πολύ το πρόγραμμα και νιώθω σαν 10χρονο παιδάκι όταν τελειώνω τις ασκήσεις. Μας κάνουν όλους τους ιατρικούς ελέγχους πριν και μετά την άσκηση ώστε ποτέ να μην έχουμε κάποιο πρόβλημα και όλα δωρεάν», σημείωσε ο«αθλούμενος Superman», o οποίος χωρίς αμφιβολία απάντησε πως θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα να γυμνάζεται. 

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Αφηστε το facebook, ειναι εκτος υλης !

Όταν στα μέσα του μήνα ξεμένεις από λεφτά, γιατί στα club δε δέχονται πάσο, όταν οι πακετάδες σε φωνάζουν με το μικρό σου όνομα, όταν στη σχολή πηγαίνεις μόνο για το κυλικείο, όταν το διάβασμα είναι χρήσιμο μόνο για prospectus από γυράδικα, όταν έχεις χάσει τα βιβλία της σχολής σου και ψάχνεις πανικόβλητος για σημειώσεις, τότε πάει να πει πως είσαι ένας κλασικός, πλην τίμιος φοιτητής, που αγωνίζεται με κάθε τρόπο να πάρει πτυχίο.

Είμαστε στα μέσα του Γενάρη, που αυτό για πολλούς φοιτητές κρούει τον κώδωνα του «sos», γιατί προετοιμάζονται για μια ακόμη εξεταστική περίοδο. Ο φοιτητόκοσμος όμως, έχει να παλέψει με «δαίμονες και τέρατα», με απλές, καθημερινές προκλήσεις που δεν τον αφήνουν να αντισταθεί. Μιλάμε για τα καθιερωμένα φραπεδάκια το πρωί, τα επιτραπέζια λίγο αργότερα, τις ρετσίνες λίγο πιο μετά, τα μπαράκια και τα σφηνάκια αργά το βράδυ μέχρι τελικής πτώσης.